Vrijdagavond

Vrijdag 9 september 2011

Ard en ik besloten na een lange week maar eens de bloemetjes buiten te zetten. Wij lazen op een site, dat we in een pub de voetbalwedstrijd, AC Milan - Lazio live konden kijken. Dit leek ons beide een uitstekend begin van de avond. Wij kwamen in het centrum en gingen op zoek naar de pub, wat bleek de steeg waar de pub zat was afgesloten met een groot hek ervoor. De straat was opengebroken... Ard en ik besloten om dan maar naar Rynek, het grootste plein in de stad te gaan, op zoek naar proppers, (dit klinkt een beetje gek, omdat je normaal gesproken proppers probeert te vermijden) maar één voordeel zij zijn wel degene die Engels spreken en ons dus meer kunnen vertellen over de superleuke club, die zij promoten. Terwijl wij slentereden door de kleine straten van Wroclaw onderweg naar Rynek, hoorden wij uit het niets een gigantische knal, wat bleek er werd vuurwerk afgestoken. Dus wij liepen richting het vuurwerk net als honderden anderen. Sommige wegen waren er zelfs voor afgesloten, en zo stonden wij daar in de frisse nacht te kijken naar een hele mooie vuurwerkshow. (ik heb er zelfs een filmpje van gemaakt, dus die zal ik ook voor de liefhebbers ergens proberen te plaatsen op waarbenjij.nu en anders op mijn facebook).

Na deze vuurwerkshow hadden wij onze toch doorgezet richting Rynek. Daar aangekomen en na een hoop onzin, geblaat en gebabbel verder, kregen wij een foldertje voor time out, en als we dat foldertje in zouden leveren kregen we een gratis shotje. We hadden moeite om de time out te vinden, want er stond een miniatuur uithangbordje en er stonden geen mensen bij de ingang wat al een slecht voorteken is. Wij liepen door de donkere gang de club binnen, de trap af naar beneden. Wij stappen zo de club in het is helemaal leeg! Op één man na die aan de bar zat te slapen. Toch besloten we om te blijven, we konden weer weg gaan als het ons toch niet beviel. Het shotje kreeg je alleen gratis als je er nog iets anders bij bestelde. Dus na twee bier besteld te hebben kregen wij het gratis shotje. Het gratis shotje bestond uit vodka en een of andere smerig zoete siroop die ze erdoor gooiden. Ik vond het niet erg lekker. De eerste twee bier die wij hadden besteld was okocim, typisch pools bier wat je in de kroeg kan krijgen. Minder lekker dan Heineken of Carlsberg. Gelukkig hadden zij een tweede tap in de kroeg met Carlsberg erop, wij dachten hmmm na die halve liter smerige okocim is het vast wel lekker om wat verse frisse Carlsberg te nemen. Bleek dat die tap stuk was, waren we mooi klaar mee dus. Dus na de volgende halve liter okocim verlieten wij deze drama tent, om maar op zoek te gaan naar een leuke club.

Wij liepen plots toevallig alweer een propper tegen het lijf, zij vertelde over een superleuke club waar ze salsa en dance draaiden. Wij daarheen opgetogen en blij en warempel het was hier zo waar gewoon leuk. Ook was er grolsch bier (voor alle grolsch haters out there, het is beter dan Pools bier) wat erg fijn was. Daar leerden we ook ene ‘Burak’ kennen hij kwam uit Turkije en was bezig met zijn master. Wij hadden het na een aantal nummers wel weer gezien, en samen met ‘Burak’ gingen we op zoek naar een andere club. We wilden namelijk wel veel clubs en pubs proberen zodat we erachter komen wat hier nou eigenlijk echt tof is. We liepen dus weer door de straten op zoek naar een fijne club. Wij stonden voor de Eter club waar we vorige week door ongeregeldheden niet binnen kwamen. Een aantal jongens spraken ons aan die ook naar club Eter gingen. Een Russiche jongen met kort haar en met een bril en een bolle mexicaan helaas zonder sombrero. Vanaf hier gebeurde er een heleboel in een zeer kort tijdsbestek. Aangezien Ard vorige week de toegang werd ontzegt vanwege zijn leeftijd leende hij van de Russiche jongen met de bril zijn id kaart, om te kijken of hij binnen kon komen. De dikke mexicaan en ik stonden buiten te wachten totdat Burak terugkwam om te vertellen dat Ard was binnengekomen. Dat was het plan. Helaas ziet iedereen aankomen dat Ard er niet bepaald uitziet als een Rus laat staan dat hij Russisch spreekt. Burak kwam terug met het slechte nieuws dat Ard niet binnen kon komen en dat ze de politie gingen bellen. Dit was een behoorlijke schok voor mij en ik hoopte dat ik Ard ooit nog een keer levend zou zien. Gelukkig had Ard een back-up plan en hij stond daar krokodillentranen te huilen en met een doekje voor zijn gezicht kon Ard alsnog wegkomen. Vervolgens besloten we om met zijn allen alsnog verder te gaan en een andere club te zoeken. Bij deze club aangekomen moesten we wel entree betalen, maar gelukkig was dat maar 10 zloty (wat neerkomt op ongeveer 2,5 euro). Vervolgens waren Ard en ik fijn binnen aan het feesten. Ik werd aangesproken door een meisje, die een heel verhaal begon, maar ik gaf aan dat ik haar niet begreep, waarop zij vervolgens vroeg om buiten het gesprek voort te zetten. Dat was prima aangezien ik Ard, Burak, de Rus met de bril en de dikke mexicaan kwijt was geraakt.

Na een intensief gepsrek over de diepere gedachten des levens belde Ard mij uiteindelijk op met het vreugdelijke nieuws dat hij nog met een meisje gezoend had en dat hij wel naar huis wilde. Ik stemde daarmee in en bracht het meisje zoals het een echte gentleman betaamd terug waar ik haar had gevonden. Na afscheid te hebben genomen. Liepen Ard en ik terug naar huis. Waar ik mijn oogjes dicht deed en heerlijk ging slapen. In Ard zijn blog wordt beweerd dat ik de volgende dag ziek was. Hier staat niet de definitie weergegeven, maar laat ik het zo zeggen. Ik werd de volgende dag wakker, en besloot om toch nog maar een paar uurtjes verder te slapen. Aangezien Ard niet van vlees en bloed is, heeft hij per dag maar 4 uur slaap nodig en kan vervolgens op één dag meer doen dan de gemiddelde mens.
Kortom het ziek zijn wordt ietwat aangedikt door Ard, sommige mensen hebben nou eenmaal hun schoonheidsslaapje nodig.

Ik probeer nog wat filmpjes en foto’s te plaatsen.

Au revoir!

- X -

Roland